Wednesday, August 7, 2024

"गुंला पर्व " को संक्षिप्त परिचय

 

"गुंला पर्व " को संक्षिप्त परिचय

      नेपाल सम्वत अनुसारको दशौ  महिना ( श्राष्णकृष्ण पक्ष) मा काठमाण्डौ उपत्यका भित्रका बौद्ध धर्मालम्बीहरुले महिनादिन भरी चैत्य दर्शन गर्न नामसंगिित पाठ गर्दै पदयात्रा गर्ने पर्वलाई " गुंला पर्व" भनिन्छ । विक्रम सम्वत अनुसार हेर्ने हो भने यो पर्व श्रावण शुक्ल प्रतिपदाको दिनबाट सुरु भइ भाद्र शुक्ल प्रतिपदाको दिन समापन हुने नेवाः समुदायको  एक प्राचिन विशेष पर्व हो ।
गुंलाको शाब्दिक अर्थ
      चान्द्रमास अनुसारको नेपाल सम्वतको १० अौं महिनाको नामनै  गुंला हो । नेपाल भाषा( नेवाः भाषा)मा "गुं"को शाब्दिक अर्थ नवौं तथा जङ्गल हो भने " ला" को अर्थ महिना हो । यसरी "गुं" शब्द र " ला" शब्द मिलेर "गुंला" बनेको हो । यश गुंला महिना भरी बौद्ध धर्मावलम्बीहरुले भगवान बुद्धको विहार, चैत्य, वहिहरुमा पुजा, स्तुति गरी मनाउने पर्व भएर नै यश पर्वको नाम नै " गुंला पर्व " रहन गएको हो भन्ने प्रष्ट नै देखिन्छ  ।
गुंला पर्व सुरुवाट
        यो गुंला पर्व राजा बिक्रम देवले शुरु गरेका थिए भन्ने मान्यता रहेको छ ।
इतिहास तथा सांस्कृतिक पक्ष
       परापुर्वकालमा नेपाल मण्डल एक दह थियो । जसको नाम "नागदह" थियो । यस दहमा बिपासु बुद्ध आउनु भएर कमलको फूलको बीउ छर्नु भएको थियो । यस दहको बिचमा एक सुन्दर कमलको फूल फुले जुन एकदम सुन्दर तथा बिचित्रका थिए । यस कमलको फूलबाट धर्मधटु ज्योति  निस्केको थियो । यो दृश्य हेर्नेहरुको घुइचो नै लाग्ने गर्थ्यो । यो एक त्रेतायुग मै सृष्टि भएको स्वयम्भूनाथको(सिंगु महाचैत्यको) अलौकिक शक्ति थियो । तथागत बिश्वभू आएपछि महामञ्जुश्री तिब्बतको ल्हासाबाट करिब ५००० जना शिष्य सहित सुरुङ्ग मार्ग भै नेपाल आएका थिए । त्यहाँबाट आफ्नो दुई श्रीमतीहरु बरदा र मोक्षदासंग हालको चोभारमा गई उहाँले आफ्नो चन्द्रहाँस खड्कले चोभारको डाँडो काटेर सम्पुर्ण पानी बाहिर पठाए । जुन कमलको फूल बिस्तारै पश्चिम तिर सर्दै हालको स्वयम्भूमा गै स्थापित भए । तसर्थ स्वयम्भू सिंगु)नै नेपाल मण्डलको पहिलो भू स्थान हो । स्वयम्भू भन्नाले "स्वयम" र "भू" मिलेर स्वयम्भू भएको हो जस्को अर्थ स्वयम् सृष्टि भएको भूमी हो । यसरी सृष्टि भएको भूमिको नाम मञ्जुपाटन रहन गयो भने धर्माकर भन्ने ब्यक्तिलाई पहिलो राजा बनाए । यसरी बनेको मञ्जुपाटनमा अवस्थित ज्योतिरुप स्वयम्भूमा आफ्नो धर्म "धम्म"को शुरुवात गर्नु भयो । जसलाई "चैत्य सेवा" भनिन्छ । यसै चैत्य सेवालाई नै गुंला धर्म भनिए ।
         भक्तपुरमा रहेको १७ वटा विहारहरुमा गुंला पर्वका दिन एक महिना गुंला बाजा बजाइ प्रार्थना गर्ने गर्दछ भने महिनाको चार बुधबार चार बुद्ध चिन्ने भनेर चार बुद्ध भूमी (नम बुद्ध, बज्रयोगिनी, स्वयम्भू र रातो मच्छिन्द्रनाथ) को समेत दर्शन गर्ने गर्दछ । यो महिना पानी पर्ने भएकोले यस झरीलाई गुंला झरी भनिन्छ । GR Ranjit
         गुँला   अविधिमा विशेष गरि स्वयम्भू महाचैत्यमा १ महिना मेला लाग्ने गर्दछ। गुँला धर्म भरी काठमाडौका मुख्यत ३२ टोलबाट विभिन्न बाजागाजा सहित हरेक दिन स्वयम्भू महाचैत्यको दर्शन गर्न आउने प्रचलन रहेको छ। यस बखत विशेष गरि गुँला बाजा बजाइन्छ, अर्थात् धाँ बाजा बजाइन्छ।यस महिनामा पर्ने विभिन्न तिथीहरुमा काठमाडौबाट मात्र नभइ उपत्यकाको विभिन्न ठाउँबाट पनि बाजा सहित स्वयम्भू दर्शन गर्न आउने प्रचलन रहेको पाइन्छ।पाटनबाट स्वयम्भूमा नौबाजा सहित दर्शन गर्न अझैपनी आउने गर्दछन् भने गुँला बेला धाँ बाजा सहित मुहाली, न्यकु ( सिङ्गबाट बजाइने एक किसिमको बाजा) आदि पनि बजाउने गरिन्छ।यसै गरि ज्यापू समुदायले भने धिमे बाजा र दाफा बजाउने गर्दछन्। यसरी स्वयम्भूको दर्शन गरिसकेपछी, सेतो मछिन्द्रनाथको पनि दर्शन गर्नपर्ने मान्यता रहेको पाइन्छ।
गुँला दान धर्म गर्ने महिना पनि
         गुँला धर्मको अविधिमा मनाइने एक मुख्य पर्व भनेको पञ्जरा हो। पञ्चदानको नामले पनि चिनिने यस पर्वमा बज्राचार्य तथा शाक्य समुदायका व्यक्तिहरुले दान लिने गर्दछन्।यस पर्वमा धान, चामल, गहुँ, केराउ, मकै, नुन, पैसा, फलफूल आदि दान गरिन्छ। उपत्यकाको तीनै सहरमा यो पर्व मनाइएता पनि ठाउँ अनुसार फरक दिनमा मनाइने गरिन्छ।

स्वयम्भू महाचैत्यको छायाँ हेर्ने रात गुँलामा पर्छ

         काठमाडौमा स्वयम्भूमा छायाँ हेर्ने रात पनि यहि गुँलाकै अविधिमा हुने गर्दछ।  पञ्जराको ठिक अगाडि भाद्रकृष्णपक्ष द्वादशिको रात विशेष गरि दक्षिण ललितपुरका मानिसहरु आफ्नो घरमा सो वर्ष कसैको मृत्यु भएको छ भने स्वयम्भूमा बत्ति बाल्न आउने प्रचलन छ, र रातभरी त्यहिँ बस्ने चलन छ।  यश रातलाई जुगः चाः भनिन्छ । यश दिन युग पल्टने दिन भएकाले नेवाः समाजले जुगःचाः भनिन्छ । यश रात म‌ौसमले साथ दिएमा आकाशमा स्वयम्भू महाचैत्यको छायाँ दर्शन गर्न सक्ने छ ।
गुँला महिनामा मनाउने अन्य पर्व

         गुँला धर्मकै अविधिमा मनाइने अर्को पर्व भनेको ` बहि द्य: ब्वयेगु´ हो। यो पर्व गुँलाथ्व पुन्हीको (जनै पुर्णिमा/ क्वाती पुन्ही) भोलिपल्टबाट ३ देखि ८ दिन सम्म मनाइन्छ। यस अवसरमा विभिन्न बहालमा अरु बेला नदेखिने गरि राखिने दिपंकर बुद्धका ठूला मुर्तिहरु, विभिन्न देवी देवताका मुर्तिहरु, पौभा तथा थाङ्का चित्रहरु र हस्तलिखित ग्रन्थहरु सर्वसाधारणलाई अवलोकन र दर्शन गर्नका लागि राखिन्छ। यसरी राखिएको मुर्तिहरु दर्शन गर्न विभिन्न समुदायबाट बाजागाजा सहित जाने गरिन्छ भने यसको दर्शन गर्न प्रत्यक्ष देवी श्री कुमारी माजुलाई पनि लाने गरिन्छ। यस बेलामा विशेषतः काठमाडौको भग्वानबहालमा सुनको अक्षरले लेखिएको सतसहस्रिका प्रज्ञापारमिता र इतुमबहालमा सुनको अक्षरले लेखिएको अष्टसहस्रिका प्रज्ञापारमिता पनि दर्शनको लागि राखिन्छ। जनश्रुती अनुसार यी पुस्तकको दर्शन गरेमा स्वर्ग जाने बाटो खुल्ने विश्वास गरिन्छ।

गुँला पर्व प्राचीन पर्व
       गुँला धर्म नेपाल मण्डलमा मनाइने प्राचीन पर्व मानिन्छ भने यसलाई विशुद्ध नेवा: पर्व मानिन्छ। नेपालभाषामा गु को अर्थ नौ, हुने भएकोले प्राय: मानिसहरु गुँला नवौं महिना हो भनेर झुक्किने गर्दछन्। यस पर्वलाई गुँला किन भनियो भन्ने बारेमा धेरै मतभेद तथा अख्यानहरु रहेको पाइन्छ। विभिन्न इतिहासकारका अनुसार गुँ भनेको नेपालभाषामा डाँडा हो, र ला भनेको महिना हो। यस समयमा भारी वर्षाका कारण बाढी, पहिरो आउने भएकोले त्यसो नहोस् भनी प्रकृतिको पूजा गरिने भएकोले गुँला भनिएको बताउँछन्। यसै कुरामा संस्कृतविदहरुका अनुसार श्री स्वयम्भू महाचैत्यको सेवा गर्ने प्रचलन आदिकाल देखि नै चल्दै आएकोले यस्तो तर्क नमिल्ने बताउँछन्।
      गुँला धर्मको अर्थ जे जस्तो भएता पनि गुँला धर्म नेवा: समुदायमा मनाइने विभिन्न पर्वहरु मध्ये एक अति नै महत्वपूर्ण रहेको छ। यसलाई बौद्ध नेवा:हरुले मात्र नभइ सबैले मनाउने गर्दछन् र यो धार्मिक सहिष्णुताको एक अनुपम नमुना पनि हो ! Frannkey Franz
गुँला धर्मको मर्म नबुझ्ने , मर्म बुझ्न नचाहने र बुझेर पनि नबुझे झै गर्नेहरुले गुँलाको अर्थमा अन्यथा अर्थ लगाउदै  नेवाः धर्म र पर्वमा खीसी गर्नु सामाजिक अपराध हो ।
@ लेखन स्रोत सामाग्री GR Ranjit र Frannkey Franz को फेशबुक वाल।

Wednesday, March 27, 2024

" हर हर भेडा घाँस खा " र भ्याःचा द्यः)

 " हर हर भेडा घाँस खा " र भ्याःचा द्यः

       


काठमाण्डौ उपत्यकाको परम्परागत वस्तीहरुको बाटो, दोबाटो चोबाटोमा लाम्चो ठेच्चो गरि विभिन्न आकार प्रकार ढुङ्गाहरु हामी देख्न सक्छौ  । टोल सुधार तथा विकासको क्रममा बाटोमा आधुनिक ढुङ्गा, इँटा बिछाउने वा कालोपत्रे गरे तापनि ती पुराना ढुङ्गाहरु यथावत नै राखेका देख्न सक्छौ । कारण हुन तन्त्रबाट निर्मित नेपालमाण्डल वासीले ती ढुङ्गाहरुलाई विभिन्न भैरवनाथ( आजु)तथा अन्य देवीदेवताका रुपमा अति आस्था र विस्वासले  पुज्दै आउनु हो ।  बाट‍मा भएका कतिपय त्यस्ता भुईदेवताहरु सडक विस्तार र सडक विकसले खाईसकेका  अवस्था पनि छ । तर पनि कयौ त्यस्ता भूईदेवताका रुपमा रहेका विभिन्न देवताहरु आज पनि बाटो बाटो, दोबाटो चौबाटोमा देख्न सकिन्छ ।

        यहाँका रैथानेहरुले भुइँ  देवताका रुपमा पुज्दै मान्दै आएका ती भुई देवताहरु मध्य एक " हर हर भेडा घाँस खा "वाक्य संग सम्बन्धित एक तान्त्रिक देवता हुन् " भेडासिं देवता जसलाई रैथाने नेवाःरु भ्यांःचा द्यः भनेर पुज्ने भूईदेवता पनि एक हो ।

        नेपालमण्डल कान्तिपुर नगर भित्र मध्यभाग/ काठमाण्डौ महानगरको  साविक २५ को हाल २४ वडा  अन्तर्गत पर्ने पूर्वमा जनबहाल( केलटोल)., पश्चिममा किलगाल(किलाघः) टोल, उत्तरमा ख्यूलँ- थायेमदू ( बाङ्गेमुढा) र दक्षिणमा  इराकी मस्जिद( इराकी बजार) तथा वँघः( ईन्द्रचोक) यति चार किल्ला भित्रको भेडासिं भन्ने नामकरण रहेको स्थानको ठीक चौबाटो सडकको खाल्डो भित्र रहेको भेडाको शिर आकारमा रहेको ढुङ्गाको मूर्ति नै भेडासिं देवता अर्थात  भ्पांःचा द्यः हो । यसै भूई देवताको नाम बाट नै सो स्थानको नामकरण भेडासिं भनिएको हो । आज पनि रैथाने नेवाःहरु सो ठाउँलाई भ्यांःचा त्वा भन्ने गरिन्छन्। नेपालभाषा( नेवाःभाषा)मा भ्याःचाको अर्थ हुन्छ, भेँडा र ‘द्यः’ को अर्थ देवता । 

भेडासिं देवता( भ्यांःचा द्यः) को किंवदन्ती -

       यश भ्यांःचा द्यःको दुईवटा किंवदन्ती कथा रहेको देखिन्छन् -

पहिलो किंवदन्ती 

      । एउटा किंवदन्ती अनुसार प्राचीन कालमा कान्तिपुर नगरमा एक दुष्ट तान्त्रिकले नगरवासीलाई अति नै हैरानी गर्दै आएका रहेछन् । दुष्ट तान्त्रिकको ह‌ैरानीबाट लोकजनलाई मुक्त गराउन राजाबाट आफ्नो तन्त्र सिद्ध भएका गुरुलनई तन्त्र बाटै त्यस दुष्ट तान्त्रिकलाई दण्डित गराए । राजगुरुले पनि राजज्ञा मुताविक एउटा मरेको भेडाको शरिरमा प्रवेश गराएर राजाले उक्त मृत भेँडाको शिर छेदन गर्न लगाए ।  उक्त छुट्याइएको शिरभाग सहरभरि घुम्दै सहरवासीलाई त्रसित बनाए । तान्त्रिक राजगुरुले पनि त्यो धड बिहिन शिर पछ्याउँदै गएर जहाँ अहिले भ्यांःचा द्यः(ढुङ्गाको भेडाकोसिं)रहेको स्थानमा पुगे पछि अभिमन्त्रित अक्षताले हानी त्यहीं जमिनमा स्थिर गराए छन्  । अभिमन्त्रित अक्षताले हानेका कारण दुष्ट तान्त्रिकको शक्ति छिन्न भएर आत्मा पोले छन् र कायल भएर तान्त्रिक गुरु संग अभिमन्त्रित अक्षताको शक्तिबाट मुक्त गराईदिनु , आइन्दा कसेैलाई कष्ट दिने छैन भन्दै अनुनय गर्दै बिलाप गरे ।  दुष्ट तान्त्रिकको अनुनय सहित बिलाप देखेर दया लागि अबउपरान्त दुनियाँलाई दुःख नदिनु तिमीलाई लोकजनले देवता सरह पुज्ने छन् भन्दै अभिमन्त्रि अक्षताको प्रभावलाई केही कम गरि दिए । 

दोस्रो किंवदन्ती कथा 


     माथी उल्लेखित चार किल्ला भित्र अति जिर्ण अवस्थामा रहेको  पुरानो गुम्बज शैलीमा शिव पञ्चायन माहाद्यःया देगः(श्री भवानी शंकर महादेव मन्दिर) छ । यस  मन्दिर भित्र   मन्दिरको ढोका भित्र दायाँ पश्चिम लक्षिण(नैऋत्य) कुनामा श्री गणेश,भित्र जानेबेलामा बायाँ उत्तर पश्चिम( वायव्य) कुनामा श्री महालक्ष्मी, उत्तर पूर्व(ईशान) कुनामा श्री नारायण त्यस्तै षट्कोण र पूर्व दक्षिण( आग्ने) कुनामा श्री सूर्य भगवान त्यसको मध्य भागमा श्री श्री शिव पञ्चायन महादेव विराजमान रहेको छ । यश मन्दिरको पुजारी दर्शनधाराी(कपाली) रहने परम्पर रहि आएको छ ।

          यश श्री भवानी शंकर महादेव मन्दिरको खुट्किलो अन्तिम तिर विराजमान रहेको ढुङ्गाको बसाहा मूर्तिका विषयमा संकृतिबिद तथा पर्व समय सुधार समाजका पूर्व अध्यक्ष श्री महेश्वर जुजुं ज्यूले सुनाउनु भएको सानो किंवदन्ती कथा अनुसार परापूर्वकालमा पुजारीले शिव पञ्चायन महादेवको नित्य पूजा पछि त्यो ढुङ्गाको बसाहालाई तन्त्र शक्तिले जुरुक्क उचालेर माथि मन्दिर भित्र लगेर महादेवलाई ढोगाएर पुनः यथास्थानमा राख्ने गर्दथ्यो । पुजारी सहयोग गर्ने सेवक पनि सधै पुजारीको पछि पछि लाग्ने गरेको । त्यत्रो ठूलो ढुङगाको बसाहहालाई पुजारीले सधै जुरुक्क उचालेर लग्ने गरेको देखेर अचम्म मान्दै आफुले पनि बसाहा चाल्ने धेरै पटक प्रयास गर्ने गर्थ्यो तर सधै नै असफल भएकाले एक दिन आफ्नो गुरु पुजारी संग गरुले कसरी उचाल्नु भयो भनेर सोध्नु भए छ । पुजारीले तन्त्र शक्तिबाट उचालेको हो भनेर जवाफ दिए पछि हैन गुरु त्यो तन्त्रमन्त्र मलाई सीकाई दिनेहोस् म पनि  बसाहा उचाल्छु भनेर गुरु संग जिद्दी नै गरे।। आफ्नो चेलाले जिद्दी गरेको देखेर आफ्नो चेलालाई झुठो मन्त्र दिने विचार गरेर " हर हर भेडा घाँस खा " ल यो मन्त्र हो भनेर भने सुनाए । चेलाले पनि गुरु बचनलाई शिरोपरा गरि हरेक दिन बिहान बेलुका  मन्त्रको रुपमा " हर हर भेडा घाँस खा " भन्दै जप्दै गए छ । त्यसरी दैनिक रुपमा " हर हर भेडा घाँस खा "भन्दै जप्दै जाँदा केही दिन पछि चेला मन्दिर परिसरमा पुग्ना साथ एउट भेडा  चेलाको अगाडि आउन थाले।छन् । योक्रम दिन बित्दै गए पछि।सो कुराको जानकारी आफ्नोे गुरबरलाई दिएछ।


      आफ्नो चेलाले दिएको जानकारी सुने पछि अचम्म मान्दे गरुले आफ्नो चेलोलाई भने छ , त्यसो भने भोलि  त्यसरि नै भेडा आयो भने दुबै हातले भेडाको दुईटै सिं समाएर तन्त्र शक्ति देउ।भनेर जिद्दी गर । यदि भेडाले तिमिलाई तन्त्र शक्ति दिएमा तिमी।पनि म जस्तै बलवान् भै त्यो ढुङ्गाको बसाहा उचाल्न सक्नेछ भनेछन्  । साँचङ नै भोलि पल्ट आफ्नो  अगाडि  भेडा देखा पर्ना साथ दुबै हातल दुईटै सिं समाए मलाई तन्त्र शक्ति देउ भन्दै भेडालाई लछारपछार गर्दै कराउन थालेछन् ।   सिं समाएर  आफुलाई लछारपछार  गरेको देखेर सिं सहितको शिर त्यहिं छाडेर शरीर भने लोप हुनेगरी भागेछन् । यसरी भेडालाई लछारपछार गर्दा सिं सहितको शिर मात्र बाकि हुने गरि शरीर अलप भएको स्थान नै अहिले ढुङ्गाको भेडाको टाउको भएको ठाउँ  हो  भने महेश्वर जुजु ज्यूले भन्नू  भयको थियो। वहाँले यो कथा शनिवार १३ असार २०७७ /  ११४०  दिल्लाथ्वका दिन हामी शिव पञ्चायन माहाद्यःया देगः(श्री भवानी शंकर महादेव) मन्दिर अवलोकन गर्न जाने क्रममा भन्नू भएको हो । 

           पर्व समय सुधार राष्ट्रिय कार्यदलका सदस्य सचिव    ई. भाजु हरीनारायण मल्ल ज्यूको भनाईमा भने यो भेडासिं(भ्याँचा द्यः) देवता मेष संक्रान्ति संग अन्तरसम्बन्ध रहेको छ भन्ने छ । मेष संक्रान्ति भन्नाले विसुवत्त दिन संग सम्बन्धित छ । विसुवत्त दिन भनेको दिन र रात बराबर हुने दिन हो । जुन प्रकृति ले अहिलेको अवस्थामा चैतको ६ वा ७ गते पर्न आउछन् तर प्रचलित पात्रमा भने प्रकृतिले देखाउदै  आएको दिन भन्दा २४-२५ दिन पछि मात्र बैशाख १ गतेलाई मेष संक्रान्ति भन्दै   सनातनीहरुलाई मेष संक्रान्ति विसुवत्त( विस्का जात्रा) पर्व मनाउन लगाउदै आएको छ । भेडासिं( भ्यांःचा द्यः) देवता मेष संक्रान्ति संग के कसरी अन्तरसम्बन्ध छ त्यो भने अझै बुझ्न सकिरहेको छैन । यी विषमा ई. हरीनारायण मल्ल ज्यूले निश्चय नै प्रष्ट पार्नु हुनेनैछन् ।


          मेलम्ची आयोजनाले खन्ने क्रममा उक्त ऐतिहासिक तथा धार्मिक ढुङ्गाको  भेडासिं( भ्याँचा द्यः) देवतालाई माटो संगै उठाएर लगिसकेको अवस्थामा  स्थानीयहरुको प्रायसले गाडीमा।राखि सकेकोलाई निकालेर पुन:  विधिवत यथास्थानमा स्थापना गरिएको छ । फोटो स्रोत - सामाजिक सञ्जाल 

 

                          ने.सं. ११४४ चिल्लागाः द्वितीया, बुधबार

                                १४ चैत २०८०